vrijdag 30 april 2021

Lucia Fer

 




Kwasiba, ik ben niet langer een slaaf

1752, ziet zij het licht

op de cacao plantage Caledonia in Suriname

Met heldere donkerbruine ogen kijkt zij naar de hemel

En barst in tranen uit.

Komt het door het scheppen naar lucht zoals dat bij elke baby gebeurt

of beseft deze nieuw geborene dat zij als slaaf geboren is en op zekere dag

de strijd om haar vrijheid zal moeten aangaan?

 

Kwasiba groeit op. Ze wil vrij zijn en spelen

Tot dat de meester zegt. En nu ben je oud genoeg

Werken!

 

1772

Kwasiba wordt misbruikt en onderdrukt.

Ze pikt het niet meer en wilt net als vele andere

slaven vluchten naar de bossen.

Redi Musu’s een korps van zwarte jagers word ingezet om  

de strijd aan te gaan met hun rasgenoten.

 

Hij, redi musi, ziet haar staan.

Zij, kijkt hem vol haat aan.

‘Wat een verrader!’, denkt zij.

Zij wilt vluchten, vechten, doden.

Maar op dat ene moment.

Die ene seconde  waarop hun ogen elkaar treffen,

schiet er een denkbeeldige pijl van liefde en treft hun beider hart.

 

Vol moed, strijd, pijn en liefde  

vinden zij elkaar en de vrijheid in de binnenlanden van Suriname.

 

Zij is niet langer een slaaf





naar hoofdmenu



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Tjitske Buwalda

  Vrijheid   Ik kan mijn eigen weg bewandelen Ook al zijn er grenzen, ik ben vrij Te leven in vrijheid leerde mij Eerlijk en oprecht te ...